Doğum Hikayem :)

Merhabalar, Beril ile hayatımız başladığından beri farklı bir dünyada yaşıyor gibiyiz. Herşeyi herkese anlatmak istiyorum da vakit bulmak öyle kolay olmuyor. Bugün size doğum hikayemi anlatmak istiyorum. Bildiğiniz gibi son dönemde tansiyon yükselmesi sorunu yaşadık ki hala devam ediyor gebelik zamanları kadar yoğun olmasa da zaman zaman 15 16 ları gördüğüm oluyor, sanırım zamanla düzelecek, bekliyoruz.

Suda doğum istiyordum ama Beril gelmeyince belirti olmayınca günümüzde dolmak üzereyken tamam dedim istemesem de eşimin bebeğin hayatı ve benim hayatımla ilgili fazla endişe duymasından dolayı hiç istemediğin sezeryanı kabul ettim ve cuma güni doktorumla pazartesi için anlaşıp vedalaştık. Ben çok ümitliydim haftasonu olur diye hatta trafik kazası yaptık biraz şiddetliydi bize bir şey olmadı ama maddi hasar çoktu hemen ambulans gelip beni kontrol edip hastaneye götürmek dahi istese de ben hissettim sanki doğumun başlamayacağını evde dinlenerek geçirdim vaktimi. Yani darbe girişimi ve kazaya rağmen inatla doğmadı minik Beril ️ 

Pazartesi günü saat 07.00 de hastaneydik yatış işlemleri yapıldı. Serum takıldı ve başladık beklemeye ️ Mert doktorumuzu uyandırmak suretiyle aradı, heyecandan tabi ne yapacağımızı şaşırıyorduk. Son fotoğraflar çekildi ve saa 10.05 te beni almaya geldiler. Eşim de girdi ameliyata ama bana epidural yapılırken doktorlarla kahve içmiş kocaman bir hıh diyorum burada ️ neyse epidural adına heyecanlıydım ilk uyanık geçireceğim ameliyat olacaktı ve endişeliydim ister istemez. Eğilmemi beklememi istediler o sırada kolumdan açılan damar yolunun tıkandığını elimin üstünden açmak zorunda olduğunu söyledi hemşire ve ben 'yok yapmayın şoka giriyorum' diye mücadele ederken epidural ben hiç farkına varken takılmıştı bile  çok ciddiyim hiçbir şey hissetmedim damar yolu daha çok acıttı. 

Neyse hafif bir kusma isteğiyle baş dönmesiyle atlattık damar yolu açılmasını da ve bayılmadım yaşasın ️ 

Sonra doktorum geldi başladık konuşmaya bu sırada hissettiğim ise sanki denizdeyim ve dalgalanmalar var gibi sadece dalgalanma hareketleri dokunuşu bile hissetmedim. Sadece Beril çıkarken ki onu da sonradan tanımlayabildim gerginlikten boşluk hissiydi. 

Öyle çığlık çığlığa da ağlamadı bizim kız ıg yaptı önce sonrasında ağladı. Doktorumun ilk tepkisi ki kamera kaydını izleyince gördüm Mert hani pipisiydi çünkü Mert erkek çıkabilme ihtimaline çok inanmıştı neyseki şansıma kız. Ama ameliyathanedeki herkes kaç haftalık falan diyince küçük mü doğdu diye düşünürken bizim kız maşallah 3.800 tosun gibi doğmuştu. 

Sonra gerekli kontroller yapıldı çocuk doktoru gayet sağlıklı bir bebeğiniz var dedikten sonra bir rahatlama oldu bende ve hemen çıplak olarak göğsüme verildi, ellerim çözüldü ona dokunabildim. Ben ki kolunda damar yolu açıkken kolunu kımıldatamazdım resmen Beril'i kucakladım ️ aynı babasına benziyor ki eşime ne kadar aşık olduğumu bir kere daha kanıtlamış oldum. 

Doğuma gireceğinizi biliyorsunuz ama o bebek sesine yine de şok oluyorsunuz. Gerçekten çok farklı duygulardı hissettiklerim iyi ki varsın Beril.. 

Tam olarak anne bebek dostu sezeryan oldu ve doktorun Yeşim Gürel ve Sebahat Turan tüm ameliyathane ekibine teşekkür ederim. Şu da olsaydı dediğim hiçbir şey yok içimde ️ 

Ve Ankara Memorial 6. Kat ekip süperdi. Hiç mi kimse of demez suratını asmaz hepsi sabırla ilgilendi tekrar teşekkür ederiz herkese ️ 

Şimdilerde Yeşim hanımı göremediğim için üzülüyorum çok alışmıştık. Aşkın ablayla sohbet etmenin keyfi yok artık. Neyse sebepsiz uğrarız bizde ️

Sezeryan sonrası hakkında yeni yazımda yakında burada olacak, şimdilik hoşçakalın..